De Olympische Spelen 2014. Op de tribune zitten onze Koning en Koningin. Als burgers tussen de menigte, openlijk te genieten. Enthousiast, uitbundig, betrokken en ongekunsteld.
Ik ben apetrots, dat wij Willem-Alexander en Maxima hebben. Overal waar ik kom toeter ik de loftrompet hoe geweldig ik ze vind. Dat wij toch maar trots mogen zijn op zo’n koningspaar. Zonder opsmuk, zonder masker van formaliteit en afstand en zonder gêne. Ik kan er niet over uit. Andere landen kunnen hier wat mij betreft een voorbeeld aan nemen. Dit is 2014 en Willem-Alexander en Maxima zetten de toon in koningswereld.
En dan zit ik in de auto en hoor onze minister president Mark Rutte. Hij neemt het op voor Willem-Alexander. Uit de tekst begrijp ik dat er aanstoot genomen is aan het uitbundige optreden van ons koningspaar. Net op dat moment belt een collega mij en ik barst los: hoe is dit nou mogelijk, wie kan er zo over denken? Ze zijn toch fantastisch in hun ‘gewoonheid’.
Een dag daarna valt mijn oog op het volgende tekstje:
Ieder schepsel, ieder wezen
Is als een prentenboek te lezen
En houdt ons een spiegel voor:
Ons bestaan en ons verscheiden,
Onze vreugde en ons lijden
Geeft het ons in tekens door.
Alanus ab Insulis 12e eeuw(Uit het Latijn vertaald door Willem Wilmink)
Mijn trots en enthousiasme over deze twee prachtige mensen vertellen mij dus evenveel over hen als over mijzelf. Als Willem-Alexander en Maxima een spiegel zijn, wat zegt dat eigenlijk over mij?
Dan herken ik de tekens die zij aan mij doorgeven! Dus ik neem me voor om mijn enthousiasme, mijn uitbundigheid, mijn betrokkenheid en mijn ongekunsteldheid weer helemaal VOL in te zetten. Wat een vreugde.
Webdesign