Ter afsluiting van een mooi, maar ook een vol jaar, neem ik deel aan een winterretraite. Even op adem komen. Een weldaad voor lichaam en geest!
Eén van de deelneemsters is een jonge vrouw van 23 jaar. Zij is de vriendin van mijn dochter en ik ken haar goed uit de tijd dat mijn dochter op de middelbare school zat.
Zij spreekt de legendarische woorden:
‘Eens heb ik besloten dat ik uit drie delen besta: De Ninja, de Monnik en het Bloemenmeisje’.
Vervolgens geeft zij een persoonlijke toelichting op hoe deze heel verschillende delen waaruit zij bestaat in haar leven terug te vinden zijn. En dat zij altijd probeert om alle drie de delen gelijkelijk aan bod te laten komen in haar dagelijks leven.
Het treft mij zeer! Hoe prachtig dat een zo jonge vrouw zo’n zelfinzicht heeft. En dan denk ik terug aan hoe ik was toen ik 23 jaar oud was. Volgens mij had ik bij lange na niet zo’n zicht op wie ik was. Dingen overkwamen mij meer dan dat ik het gevoel had dat ik er invloed op had. En naar mijzelf kijken vond ik reuze ingewikkeld.
Iedere nieuwe generatie is weer een stap verder dan de generatie voor hen. En zo hoort het ook. We staan per slot op elkaars schouders.
Bij mij rees wel de vraag welke drie ‘types’ ik bij mijzelf zou benoemen. Misschien wel de Mier, de Havik en de Wezel?
In ieder geval nam ik me wederom voor om de generatie na mij vol vertrouwen te aanschouwen en vooral te genieten van de ontluikende bloemenknoppen die je dan te zien krijgt.